dijous, 24 d’abril del 2008

FI DE LA SETMANA DEL LLIBRE


Des del blog del cole us volem fer un regal, per a celebrar aquesta meravellosa setmana del llibre. Són dos poemes, un en català i altre en castellà.

Estaria molt bé que en els comentaris poséssiu el vostre poema favorit, no ho escrigueu en anònim per favor.

Que sigueu feliços.


AMB L'OMBRA DÒCIL

Amb l'ombra dòcil del teu cos m'avinc
i amb tu reprenc el goig de caminar.
Cap ruta no pot dur-me més enllá
perquè de tu m'en ve tot el que tinc.

Minuciós m'esforço perqué el dring
de cada mot ens faci el viure clar.
Em tempta el foc de l'horitzó llunyà
i amb tu el contemplo, i amb tu vaig i vinc

de mi a mi mateix. No hi ha desert
si de tu em sento dolçament reblert
i els meus ulls dels teus ulls són franc ressò.

En tu m'aprenc i em desaprenc en tu,
i aquest vaivé tranquil és el que em du
fins al centre més pur del propi jo.

-Miquel Martí i Pol-


TE QUIERO

Tus manos son mi caricia,
mis acordes cotidianos;
te quiero porque tus manos
trabajan por la justicia.

Si te quiero es porque sos
mi amor, mi cómplice, y todo.
Y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos.

Tus ojos son mi conjuro
contra la mala jornada;
te quiero por tu mirada
que mira y siembra futuro.

Tu boca que es tuya y mía,
Tu boca no se equivoca;
te quiero por que tu boca
sabe gritar rebeldía.

Si te quiero es porque sos
mi amor mi cómplice y todo.
Y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos.

Y por tu rostro sincero.
Y tu paso vagabundo.
Y tu llanto por el mundo.
Porque sos pueblo te quiero.

Y porque amor no es aurora,
ni cándida moraleja,
y porque somos pareja
que sabe que no está sola.

Te quiero en mi paraíso;
es decir, que en mi país
la gente vive feliz
aunque no tenga permiso.

Si te quiero es por que sos
mi amor, mi cómplice y todo.
Y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos.

- Mario Benedetti -



2 comentaris:

  1. Cal donar exemple, el primer poema que es penja en comentaris serà el meu, a veure si la gent s'anima.


    TODAVÍA
    No lo creo todavía
    estás llegando a mi lado
    y la noche es un puñado
    de estrellas y de alegría

    palpo gusto escucho y veo
    tu rostro tu paso largo
    tus manos y sin embargo
    todavía no lo creo

    tu regreso tiene tanto
    que ver contigo y conmigo
    que por cábala lo digo
    y por las dudas lo canto

    nadie nunca te reemplaza
    y las cosas más triviales
    se vuelven fundamentales
    porque estás llegando a casa

    sin embargo todavía
    dudo de esta buena suerte
    porque el cielo de tenerte
    me parece fantasía

    pero venís y es seguro
    y venís con tu mirada
    y por eso tu llegada
    hace mágico el futuro

    y aunque no siempre he entendido
    mis culpas y mis fracasos
    en cambio sé que en tus brazos
    el mundo tiene sentido

    y si beso la osadía
    y el misterio de tus labios
    no habrá dudas ni resabios
    te querré más
    todavía

    ResponElimina
  2. Te deseo primero que ames, y que amando, también seas amado.

    Y que, de no ser así, seas breve en olvidar y que después de olvidar, no guardes rencores.

    Deseo, pues, que no sea así, pero que si es, sepas ser sin desesperar.

    Te deseo también que tengas amigos, y que, incluso malos e inconsecuentes, sean valientes y fieles,y que por lo menos haya uno en quien puedas confiar sin dudar.

    Y porque la vida es así, te deseo también que tengas enemigos.

    Ni muchos ni pocos, en la medida exacta,para que, algunas veces, te cuestiones tus propias certezas.

    Y que entre ellos, haya por lo menos uno que sea justo, para que no te sientas demasiado seguro.

    Te deseo además que seas útil, mas no insustituible.

    Y que en los momentos malos,cuando no quede mas nada,esa utilidad sea suficiente para mantenerte en pie.

    Igualmente, te deseo que seas tolerante; no con los que se equivocan poco, porque eso es fácil,sino con los que se equivocan mucho e irremediablemente, y que haciendo buen uso de esa tolerancia,sirvas de ejemplo a otros.

    ResponElimina