dijous, 24 d’abril del 2008

FI DE LA SETMANA DEL LLIBRE


Des del blog del cole us volem fer un regal, per a celebrar aquesta meravellosa setmana del llibre. Són dos poemes, un en català i altre en castellà.

Estaria molt bé que en els comentaris poséssiu el vostre poema favorit, no ho escrigueu en anònim per favor.

Que sigueu feliços.


AMB L'OMBRA DÒCIL

Amb l'ombra dòcil del teu cos m'avinc
i amb tu reprenc el goig de caminar.
Cap ruta no pot dur-me més enllá
perquè de tu m'en ve tot el que tinc.

Minuciós m'esforço perqué el dring
de cada mot ens faci el viure clar.
Em tempta el foc de l'horitzó llunyà
i amb tu el contemplo, i amb tu vaig i vinc

de mi a mi mateix. No hi ha desert
si de tu em sento dolçament reblert
i els meus ulls dels teus ulls són franc ressò.

En tu m'aprenc i em desaprenc en tu,
i aquest vaivé tranquil és el que em du
fins al centre més pur del propi jo.

-Miquel Martí i Pol-


TE QUIERO

Tus manos son mi caricia,
mis acordes cotidianos;
te quiero porque tus manos
trabajan por la justicia.

Si te quiero es porque sos
mi amor, mi cómplice, y todo.
Y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos.

Tus ojos son mi conjuro
contra la mala jornada;
te quiero por tu mirada
que mira y siembra futuro.

Tu boca que es tuya y mía,
Tu boca no se equivoca;
te quiero por que tu boca
sabe gritar rebeldía.

Si te quiero es porque sos
mi amor mi cómplice y todo.
Y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos.

Y por tu rostro sincero.
Y tu paso vagabundo.
Y tu llanto por el mundo.
Porque sos pueblo te quiero.

Y porque amor no es aurora,
ni cándida moraleja,
y porque somos pareja
que sabe que no está sola.

Te quiero en mi paraíso;
es decir, que en mi país
la gente vive feliz
aunque no tenga permiso.

Si te quiero es por que sos
mi amor, mi cómplice y todo.
Y en la calle codo a codo
somos mucho más que dos.

- Mario Benedetti -



2 comentaris:

Anònim ha dit...

Cal donar exemple, el primer poema que es penja en comentaris serà el meu, a veure si la gent s'anima.


TODAVÍA
No lo creo todavía
estás llegando a mi lado
y la noche es un puñado
de estrellas y de alegría

palpo gusto escucho y veo
tu rostro tu paso largo
tus manos y sin embargo
todavía no lo creo

tu regreso tiene tanto
que ver contigo y conmigo
que por cábala lo digo
y por las dudas lo canto

nadie nunca te reemplaza
y las cosas más triviales
se vuelven fundamentales
porque estás llegando a casa

sin embargo todavía
dudo de esta buena suerte
porque el cielo de tenerte
me parece fantasía

pero venís y es seguro
y venís con tu mirada
y por eso tu llegada
hace mágico el futuro

y aunque no siempre he entendido
mis culpas y mis fracasos
en cambio sé que en tus brazos
el mundo tiene sentido

y si beso la osadía
y el misterio de tus labios
no habrá dudas ni resabios
te querré más
todavía

Anònim ha dit...

Te deseo primero que ames, y que amando, también seas amado.

Y que, de no ser así, seas breve en olvidar y que después de olvidar, no guardes rencores.

Deseo, pues, que no sea así, pero que si es, sepas ser sin desesperar.

Te deseo también que tengas amigos, y que, incluso malos e inconsecuentes, sean valientes y fieles,y que por lo menos haya uno en quien puedas confiar sin dudar.

Y porque la vida es así, te deseo también que tengas enemigos.

Ni muchos ni pocos, en la medida exacta,para que, algunas veces, te cuestiones tus propias certezas.

Y que entre ellos, haya por lo menos uno que sea justo, para que no te sientas demasiado seguro.

Te deseo además que seas útil, mas no insustituible.

Y que en los momentos malos,cuando no quede mas nada,esa utilidad sea suficiente para mantenerte en pie.

Igualmente, te deseo que seas tolerante; no con los que se equivocan poco, porque eso es fácil,sino con los que se equivocan mucho e irremediablemente, y que haciendo buen uso de esa tolerancia,sirvas de ejemplo a otros.